Pojęcie męskiego protestu zostało po raz pierwszy wprowadzone przez Alfreda Adlera podczas środowej sesji psychoanalitycznej 23 lutego 1910 roku. W swoim wykładzie na temat “Hermafrodytyzmu psychicznego” (Adler, 1910), Adler definiuje męski protest jako wyraz poczucia niższości, które jest postrzegane jako “kobiece”, a pragnienie kompensacji tego właśnie poczucia niższości jako pragnienie bycia “męskim”. To pragnienie jest rozumiane jako protest przeciwko pewnemu stereotypowi “słabej kobiecości”. Z biegiem czasu, zwłaszcza pod koniec lat dwudziestych XX wieku, idea męskiego protestu stała się mniej ważna w teoriach Adlera, a termin ten został w dużej mierze zastąpiony dążeniem do władzy lub wyższości. Adler zrozumiał, że męski protest występuje nie tylko u mężczyzn, ale można go również zaobserwować u kobiet, ale często w ukrytej formie. Kobiety mają tendencję do poszukiwania triumfu w inny sposób, co może objawiać się różnymi zjawiskami neurotycznymi, podobnie jak u mężczyzn. Oznacza to, że w istocie to nie płeć jest w centrum protestu, ale pragnienie bycia lepszym. Adler uznał, że idea wyższości męskości nad kobiecością, która była silnie zakorzeniona w ówczesnym społeczeństwie, stanowiła neurotyczną nadmierną kompensację, a tym samym sformułował “męski protest” jako rozregulowaną logikę myślenia.
W pierwotnej koncepcji pragnienie bycia “męskim” było zatem dążeniem do wyższości i władzy. Adler twierdzi, że to pragnienie męskości jest centralnym elementem w rozwoju objawów nerwicowych, ponieważ wiąże się z przejściem od postrzeganej “kobiecej” pozycji niższości do “męskiej” pozycji wyższości. W nerwicy męski protest przejawia się w różnych formach ochrony przed niższością i próbach osiągnięcia wyższych pozycji, często poprzez mechanizmy kompensacyjne, takie jak bunt, autorytaryzm i inne formy nadmiernej nadwagi.
Teoria męskiego protestu Adlera odzwierciedla głęboką dynamikę społeczną i psychologiczną, która wpływa na ludzką motywację i zachowanie. Wyjaśnia, w jaki sposób dążenie do władzy i wyższości może powstać w odpowiedzi na głęboko zakorzenione poczucie niższości i oferuje wgląd w złożoność ludzkiej psychiki i jej rozwój pod wpływem ról płciowych i oczekiwań społecznych.
Pomimo dziesięcioleci wysiłków na rzecz osiągnięcia równości płci w dzisiejszym społeczeństwie, “męski protest” nadal zachowuje pewną ważność jako problematyczna postawa wobec innych.